برای خواستگاری چی بپوشم؟

قرار است عروس شوید؟ به سلامتی! به مبارکی! حالا که بالاخره قرار است یکی پاشنه در خانه را دربیاورد(!) سوال اصلی زنان در تاریخ مطرح می‌شود: حالا چی بپوشم؟!

خواستگاری اولین مواجهه رسمی شما با خانواده همسر احتمالی‌تان است. هرچند ظاهر آدم‌ها الزاما با باطن‌شان یکی نیست، ولی حتما می‌تواند تاثیر مثبت یا منفی جدی داشته باشد. بسته به نوع پوشش عادی شما، رابطه خانواده‌ها، حاضرین در جلسه خواستگاری و آشنایی قبلی با خانواده خواستگار حتما نوع پوشش عوض می‌شود. منتها چند تا نکته هست که اگر رعایت‌شان نکنید، ممکن است خاطره بدی برایتان به جا بگذارند.

شبیه خودتان باشید!

این اولین قاعده ظاهر شما در روز خواستگاری است. اگر اصولا چادری هستید، یکهو کشف حجاب نکنید. اگر هم اصولا حجاب ندارید، صرفا به خاطر کلیشه چادر سفید در شب خواستگاری چادر سر نکنید. اگر اصولا اهل آرایش نیستید، مجبور نیستید قلم مو به دست بگیرید و خودتان را نقاشی کنید. اگر هم همیشه دو سه سانت قطر آرایش روی صورت‌تان است، همان طوری خودتان را درست کنید.

دخترانه بپوشید.

کت و دامن، شلوار، لباس سرتاسر مشکی، پارچه‌های گیپور و دانتل یا کار شده اصلا مناسب خواستگاری نیستند. برای خواستگاری، لباس‌های مثل بلوز و دامن و پیراهن بهترین انتخابند. رنگ‌ها را هم تا جایی که می‌شود از رنگ‌های شاد و روشن انتخاب کنید. قرار است جوانی و دخترانگی‌تان را نشان بدهید، پس سراغ لباس‌های زنان جاافتاده یا لباس‌های مردانه نروید.

حجاب روشن

و کم‌رنگ

اگر حجاب دارید، چه روسری و چه چادر، رنگ روشن را انتخاب کنید. اگر لباس‌تان خیلی روشن است، می‌توانید روسری‌تان را از یک رنگ تند انتخاب کنید. مثلا لباس سفید را با روسری آبی یا صورتی بپوشید. اگر رویش چادر سر می‌کنید، دوباره چادر را با زمینه سفید بپوشید. چادرهایی با گل‌های درشت یا چادرهای ساتن و ابریشم مناسب خواستگاری نیستند. یک چادر ساده با طرح‌های ریز برای شما عروس آینده بهتر است.

مانتو نپوشید.

اگر می‌خواهید حجابی در حد مانتو داشته باشید، بروید سراغ تونیک‌های بلند با دامن. هرچند این نوع لباس‌ها شما را خیلی چاق نشان می‌دهند، اما بهتر از مانتو هستند. مانتوهای جلوبسته برش‌دار هم گزینه‌های خوبی هستند، اما دور مانتوی ساده دکمه‌دار با یقه انگلیسی و جیب را خط بکشید. اداره که نمی‌روید!

جین؟ قرمز؟ هرگز!

پارچه لباس‌تان باید نخی، حریر، ابریشم یا ساتن باشد. اصلا سراغ پارچه‌های چغر نروید. رنگ لباس‌تان هم نباید فریاد بکشد. نه آبی کاربنی، نه قرمز گوجه‌ای. گل‌گلی و شلوغ هم لباس نپوشید. یک پیراهن حریر ساده گلبهی با دامن سفید انتخابی عالی است.

تفاخر ممنوع!

النگو و انگشترهای اندازه در قابلمه و رنگی‌رنگی‌های آویزان کردنی از دست و گردن‌تان را دربیاورید. ناسلامتی شما عروس آینده‌اید! وقت برای پز دادن هم زیاد است، یاقوت کبودتان را بگذارید بعدا توی چشم جاری بزرگ بکنید! فعلا در حد یک دستبند نازک با گوشواره، یا یک گردنبند کوچک کافی است.

پاشنه بلند، اما نه خیلی بلند!

کفش پاشنه ده سانتی، یعنی من یک کوتوله هستم!! شما که نمی‌خواهید این طوری در موردتان فکر کنند؟ پس به صندلی با پاشنه حداکثر پنج سانتی راضی باشید. ولی صندل را حتما بپوشید.

آرایش و میزامپلی؟

بستگی به خودتان دارد. اگر اصولا اهل آرایشید، لازم نیست تریپ no filter بردارید! یک کرم‌پودر رنگ پوست یا یک روژ با زمینه رنگ لب‌های خودتان و درست کردن سر و شکل ابرویتان می‌تواند کمک کننده هم باشد. اما تا حد امکان دور سایه و مژه مصنوعی و اکلیل و این چیزها را خط بکشید. آمده‌اند خودتان را ببینند!

عقده‌ای بازی درنیاورید.

خیلی سخت است؟ این که یک لباس ساده و پوشیده بپوشید، سخت است؟ دامن کوتاه‌تر از زانو، ساپورت بدن‌نما، دکلته و بندی، لباس تنگ و چسبان و خلاصه هر چیزی که برخلاف حجب و حیای دخترانه باشد، یک علامت خطر جدی برای خانواده داماد است. حالا خود دانید.